Bize yakışan bu mu?

[caption id="attachment_24474" align="alignleft" width="100"] OSHAN SABIRLI[/caption] Dünya Barış Günü’nde bir kez daha ülke, en üst düzeydeki güvenlik ile dikkat çekti. Recep Tayyip Erdoğan’ın ülkeye gerçekleştirdiği ziyaret sırasında adeta kuş uçurulmamaya çalışıldı. Erdoğan’ın 40 dereceye varan sıcak havada, takım elbiseli protokol ve bazı vatandaşlar tarafından karşılandığını gözlemledik. VIP çıkışında, bazı vekillerin ve iş insanlarının bekleyişi görmeye değerdi. Üstelik Erdoğan’a zarf vermeyi deneyenleri, randevu talep edenleri, dostu gibi görünmeye çalışanları fark ettik. *** Resmiyet, üst düzey güvenlik, hazırlıklar… Sevgi seli gösterenler, tepki koyanlar… İyisi, kötüsü ile 1 Eylül geride kaldı. Bazı noktalarda vatandaş barut fıçısı gibiydi. Polisin gözaltıları oldu, 12. TC Cumhurbaşkanı’nın ziyareti işe böyle başladı ve bitti. Erdoğan hiç kuşkusuz, bugünkü Türkiye’nin en güçlü siyasi figürü konumunda. Ancak en üst düzeyde güvenliğin olması ve koruma ordusuna ilave bizim polisin tedbirleri ciddi şekilde sorgulanmalı. Ercan’da, vekillerimin VIP dışında sıra dayağı bekleyen çocuklar gibi beklemesi beni çok şaşırttı.   *** Dün akılma, başka bir ziyaret daha geldi. BM Genel Sekreteri Ban Ki Moon, Lokmacı Barikatı’ndan geçerek, Kıbrıs’ın kuzeyine yürüdüğünde, “I love you Ban ki” tezahüratları vardı. Vatandaş insan seli olmuştu ve Ban Ki Moon’a, barış istenci ile sunuluyordu. Hangisi gerçek Kıbrıs? Nereden kaynaklanıyor bu öfke ve destek? Provokasyon mu var ortada? Yoksa beyin yıkama mı? Soruları çoğaltmak mümkün… *** Bir zamanlar bu topraklarda, bir lider olarak Rauf Denktaş bisikletle gezerdi. Hatta bugün bile, oğul Serdar Denktaş, hem başbakan yardımcısı ve birçok bakanlığı elinde tutmasına karşın, ne güvenlik, ne de şoför kullanıyor. Alışveriş yaparken, markette veya pastanede, ülkem bakanlarını görebilmek mümkün. Tavla oynarken, bilardo oynarken denk gelebilirsiniz bu ülkenin siyasetçilerine. Nerde hata var dersiniz? Neyi yanlış yapıyoruz? Birçok milletvekili ile diyalogum “abi napan?”, “Oshancığım neredesin yahu?” gibi. Hatta biz bize olduğumuzda, bazı vekillerle “gardaş nerdesin yahu” şeklinde başlıyor sohbet. Bir gazetenin Genel Yayın Yönetmeni olmam nedeniyle değil bu diyalog ortamı. Bu ilişki, saflığın, tamamen Kıbrıs Türk insanının, Akdenizli oluşun, sıcakkanlılığın, samimiyetin etkisinden başka bir şey değil.   ***   Kıbrıs Türkü, namusuna, şerefine saldırıldığı zaman Rum’a kurşun sıkmayı da, yumruk sallamayı da bildi bu topraklarda. Kıbrıs Türk halkı yasemin kokusunu, limon kokusunu, Pakistan Geceleri’ni de bildi. Oysa şimdi çift kilit ile yaşıyoruz. Oysa şimdi günah keçisi arıyoruz. Bizi anlamayan, anlamak istemeyen, hor görenlere duyulan tepkiden başka bir şey değil Erdoğan’a duyulan tepki. Halil İbrahim Akça’nın göreve geldiği gün, adeta “istenmeyen adam” olarak gösterilmesi, bu halkın duyarlılıklarına, bu halkın samimiyetinin anlaşılmamasıydı. Kendi topraklarımız üzerinde, halka karışamayan bürokratlara duyulan tepkiydi Akça’ya duyulan tepki. Şimdi yeni bir süreçten geçiyoruz. İlişkilerin, hasarların, “besleme” ve “maaşın ne kadar” gibi diyalogların temizlenmesi gerek. Bu hasarlı sürecin unutulması için çalışma yapılmalı. TC Yardım Heyeti hibeleriyle değil, samimi politikalarla çalışma yapılmalı.  

  GÖZE ÇARPANLAR Sayın Tahsin Ertuğruloğlu, bu ülkenin vekili, Ercan VIP kapısı dışında bekletiliyorsa ve polis “geri çekilin lütfen” diye rica ediyorsa galiba ülkede ciddi hatalar var demektir. VIP dışında bekletildiğinizde ne hissettiniz çok merak ettim. Sevgili Şener Levent, “Afrika da olmasa hiçbir gazete…” demişsiniz. Sanırım Detay’a haksızlık ettiğinizi farkındasınız. Barış, çözüm, demokrasi ve insan hakları adına yapılan her türlü harekete, he türlü yayına koşulsuz “evet” dediğimizi gözden kaçırdınız galiba. Sayın Mete Tümerkan, BRT personeli hem yayınlar ile hem de alanda, tören sunuculuklarıyla Erdoğan ziyaretini başarı ile geride bıraktı. Eski bir BRT personeli olarak çok iyi bir organizenin yapıldığını gözlemledik bu çalışma bile tebrike değer. Sayın Ferdi Sabit Soyer, Talat’ın yaptığı açıklama sonrasında CTP ölüm sessizliğine büründü. CTP’den tek açıklamayı ve sürece tepkiyi sizin koyduğunuzu gördük. Ortadaki o meşhur parti disiplini mi? Yoksa “bekle gör” siyaseti mi? Anlamadık… Sayın Mehmet Çakıcı, meclisteki tartışmaları oldukça özlediğimizi bir kez daha hatırlattınız. Meclisin ilk gününe sizin açıklamalarınız damgasını vurdu. Anlaşılan muhalefet görevini siz bu dönem tek başınıza yürüteceksiniz. Sayın Nazmi Pınar, UBP’nin seçimi kaybetmesi ile ortadan kayboldunuz. Derken Kanal T’den de kayboldunuz. Sizi belediye seçimlerinde görür olduk, derken seçim sonrasında yeniden kayboldunuz. Doğrusu neler yaptığınızı merak eder olduk. Sayın Mehmet Harmancı, dün yağan yağmur bizi oldukça endişelendirdi. Daha ilk 100 gününüz dolmadan, Lefkoşa’nın yağmura kurban gitmesinden oldukça korktuk. Bu arada belediyenin tiyatro festivaline bu kritik yılda verdiğiniz destek oldukça dikkate değer. Umarım iş yoğunluğunuzdan festivale şahsen zaman ayırabilirsiniz.    

   NOSTALJİ Bir zamanlar bu ülkede Bozkurt Gazetesi vardı. 26 Ekim 1951 tarihinde yayın hayatına başlayan Bozkurt gazetesi, 36 yıl ‘Kıbrıs’ın en yüksek tirajlı Türk gazetesi’ unvanını elinde bulundurdu. Gazete 20 Ağustos 1988 günü kapandı. Gazeteye dair şimdilerde eski sayılar, eski fotoğraflar kaldı. Fotoğrafta gazetenin gerçek emekçileri, şıklıkları ve yakışıklılıkları ile dikkat çekiyor.      

      GÜNÜN FOTOSU. Dünya Barış Günü geride kaldı. Biz ise, iç barışın ve basın özgürlüğünün tam anlamı ile gerçek olacağı güne özlem duyuyoruz. Birçok meslektaşımız baskı ve zulüm altında, kötü koşullarda iş yapmaya devam ederken, siyasilerin gazetecileri fark edeceği bir dünyayı arzuluyoruz.