Bu ülkeden çok şey olur

Bu ülkeden bir şey olmaz dediğimiz o kadar çok zaman var ki. Kızıyoruz, öfkeleniyoruz hatta farklı yakıştırmalar yapıyoruz kendimize, toplumumuza ve ülkemize. Afrodit’in bile bu topraklardan çıkması, ancak birçok medeniyetin dönüşümlü fetih zihniyeti, çatışması bile Afrodit’in namusuna gölge düşürdü bu Akdeniz adasında. Son yarım yüzyıl bu coğrafyada savaş ile anılırken, rüştümüzü ispatlayamamamız, zaferlerimizin olmayışı, bir yanımızı hep eksik hissetmemizi sağlamış. Keşfedememişiz başarı öykülerini. Ancak kimi zamanlarda gelen küçük bir haber, inançsızlığımızı, tükenmişliğimizi, öfkemizi temizliyor. Adeta detoks etkisi yapıyor. Çok değerli dostlarım Doğuş ve Vasvi’nin filminin kaçıncı gösterimi, kaçıncı başarısı, kaçıncı ödülü oldu bilmiyorum artık. Olağan Denemeler, ödülden ödüle koşarken, kıskanmamak elde değil bu başarıyı. Haset değil benimkisi, açlık, başarıya özlem… Ülkemde buna benzer başarıların olduğunu duymak, görmek mutlu etmeye yetiyor. Benzer hikâyeler yaşandığında duygulanmamak, imrenmemek elde değil. Dün, uzun zamandır görüşemediğim ve çalışmalarını zaman zaman yakından takip ettiğim bir dost ile Facebook üzerinden sohbet gerçekleştirdim. Kıbrıs’ta tutunamayan bir diğer isimdi Eser. Eser’in havacılığa olan merakı ve yıllardır hava sporlarına verdiği emeği düşündükçe, şu sıralar yaptığı başarılı işleri gördükçe şapka çıkarmak gerek. Eser yaptığı bir bazı çekimleri paylaştı benimle. Üstelik son 4-5 yılın, giderek popülerleşen havadan çekimleri, ülkemizin doğal güzellikleri ve kurgulandığı zaman adeta şahesere dönüşen bu videolar beni inanılmaz şekilde keyiflendirdi. Daha iyi koşullarda yaşamak, yaptığı, ürettiği projelerin hakkını almak hedefi ile İstanbul’da prodüksiyon alanında çalışmalar yaptığını da belirtti sohbetimizde. Eşini ve çocuğunu alıp, bu küçük adadan büyük kente göç ettiğini ve şimdilik oldukça mutlu olduğunu ifade etti. Farklı göçlerin tam merkezindeyiz. Kimileri bu küçük adaya huzuru, mutluluğu ve refahı bulmak amacı ile gelirken, kimileri ise büyük şehirleri, farklı ülkeleri, daha iyi ekonomik koşulları tercih ediyor ve ters yöne bir göçü gözlemliyoruz. Hani hep derler ya “küçük adaların kaderidir göç” bu düşünce beni hayatım boyunca hep ürküttü. Birçok kez ülkesel tatminsizlikler yüzünden göç etmenin eşiğinden döndüm. “Dingili kaçtı bu ülkenin” yorumlarında kök salmak zorladı kimi zamanlarda. Başarı öykülerimizin olamamasında aslında moralsizliğimiz. Çıkış yolu bulamayışımız veya kanalize olamayışımı kendisi potansiyelimizin getirilerine.. İşte böyle zamanlara inat, bizim başarı öykülerine ihtiyacımız var. Spor karşılaşmalarında, sanatta, bilimde üretime ihtiyacımız var. Eser beni ümitlendirdi. Eser, başarı öykülerinin olabileceğini gösterdi bir kez daha. Sıra şimdi size, vakit başarıları keşfetme ve onlara ortak olma vakti.