Dünyayı Kurtaran Amerikalılar

Her birimiz ya dizi ya da film izlemeyi seviyoruz dur. Yine de senaristlerin kendilerini tekrar etmekten asla vazgeçmedikleri, bazı sahneler ve konular YETER artık dedirtiyor insana. Özellikle Hollywood yapımlarında. İşte ilk akla gelenler.. Bir dava peşinde koşan dedektif her zaman ya sorunludur, ya asidir, ya da üsleri ile her zaman sorun yaşayan bir tiptir. Kötü haber alındığında telefonun ahizesi mutlaka düşecektir. Kadın kahraman; üzüntüsünü ya da atlatmakta olduğu şoku, erkek kahramanın göğsünü yumruklayarak, ya da onu göğsünden iterek belli eder. Bu sırada erkek inatla kadına sarılmaya çalışır. Bu itiş kakış bir süre devam eder, kadın ağlar adamın zoru ile saılırlar, sonra öpüşürler ve sevişirler. Ertesi gün bunun bir hata olduğuna karar verirler. Uzaylılar her zaman kötüdür. Yemeden, içmeden insan ırkını yok etmeye çalışırlar. Başka işleri yoktur çünkü. Tüm teknolojik avantajlarına rağmen bunu başaramazlar. Korku filmlerinde ilk ölen, ya gözlüklüdür, ya şişman ya da zenci. Emekli olmuş tüm dedektiflerin tekne ve balıkçılık merakı vardır. Uykudan uyanan tüm kadınlar makyajlıdır. Bir macera filminde esas oğlan, her türlü silahı kullanabilir, her türlü aracı anahtarsız çalıştırabilir hatta helikopter ya da uçak kullanabilir. Patlamak üzere olan bomba, patlamasına her zaman bir saniye kala devre dışı kalır. Dünyayı her zaman Amerikalılar kurtarır. DEMEDİ DEME George Bernard Shaw şöyle der ; " Bazı insanlar şeyleri, oldukları gibi görürler, 'Neden?' derler; ben olmayan şeyleri hayal eder 'Neden olmasın?' derim." Yaşamınızı kısa bir süreliğine gözden geçirirseniz, hayatınızda yer etmesini istediklerinizle aranızdaki en büyük engelin kendinizi olduğunu hemen fark edersiniz. Kendimize faydasız sorular sormaktansa, faydalı sorular sormayı denemeli ya da faydasız soruları olumlu şekilde sormayı denemeliyiz? Örneğin ; "Neden kilo veremiyorum?" yerine "Ne yaparsam kilo verebilirim?" "Neden para biriktiremiyorum?" yerine " Para biriktirmek için nelerden tasarruf edebilirim?" gibi.. Çevremiz bize sürekli akıl veren insanlardan oluşur. Bu kişilerin bazılarından maksimum seviyede faydalanabilirken, diğerleri bizi sadece negatif yönde etkileyerek, ilgili konu ile hakkındaki kişisel gelişimimizi engeller. Bu konuda yapabileceğiniz en güzel çalışma, bu tür insanları ya hayatınızdan çıkarmak ya da onlarla olan ilişkilerimizi minimum seviyede tutmaktır. Psikolog Selda Koydemir ile mutluluk üzerine yapılan bir röpörtaj okudum. Yorumları son derece akla yatkın ve gerçekçi. İşte o röpörtajdan bazı notlar. - Pozitif düşünce ile kimse mutlu olamaz. "Pozitif düşünün, mutlu olun." Öyle bir şey yok. Mutlu olmak için eyleme geçmek gerek. Mesela düzenli egzersiz yapanlar daha mutlu. - Mutluluk bulaşıcı, aynı mutsuzluk gibi. Çevrenizi mutlu insanlarla çevirin. - Mutlu insanlar daha çok para kazanıyor. - Sağlıklı dostluklar, sosyal ilişkiler mutluluğumuza katkı koyuyor. - Mutsuzluk, kronik strese, kronik depresyona, kronik ağrılara yol açıyor. Baş ağrısı, sırt ağrısı başta gelen hastalıklar.