Eskilerden Kurtulalım!

Yangın çıktığında dört gün boyunca “helekopter, helekopter!” diye tuttururuz. Ağlaşırız! Yangın söndüğü an unutur ve başka sorun aramaya koyuluruz… Başbakan söz vermişti hâlbuki… Ama ilgili bakan “geç kaldık” der, hiç yüzü kızarmadan… Yağmur yağıp, seller basınca, dört gün boyunca “dereler, dereler” diye bağırırız. İnsan eliyle doğaya yapılan tecavüz için yırtınırız. Sorumlular bellidir de, bir türlü ortaya çıkarılmaz… Çünkü sahip oldukları haksızlığı bir “bedel” ödeyerek satın almışlardır. Hatta suçu başkalarına atmaktan da çekinmeyecek kadar pişkindirler… Güneş açınca yaşananlar unutulur. Ta ki diğer sel gelsin… Her ölümlü trafik kazasında, yaşanan sanki da ilkmiş gibi 15 gazetenin 15’inin da manşeti aynıdır. Sorumlular hariç, herkes konuşur… Son 11 yılda ölen 537 sayısı artarak devam eder… Bu ilk olmadığı gibi son da olmayacaktır. Çünkü VİZYON yoktur. Kuraklık bazılarımız için bir sevinç kaynağı bir gelir kapısı teşkil eder. Traktörlere, kamyonlara, biçerdöverlere biner meclise yöneliriz. Parayı alınca evlerin yolunu tutarız. Tatmin olmazsak itiraz eder geri kalan hakkımızı da alırız… Allah kerim bir seneki kuraklığa kadar. Peki çözüm nedir? Narenciyecimiz her yıl ayni sorunu yaşar. Ürünü hep dalında kalır. Su parasını bile ödeyemez. İsyan vardır kapıda… Yol alır Lefkoşa’ya… Ödenince “paydos” der. Bir sonraki yıla kadar… Cypfruvex’ten beklenti nedir? Pazar bulundu mu? Konsantre ne olacak? Hayvancımız daha sabırlıdır. Direnir hep, eylem yapmamak için… Birlik Başkanı “yoldayız” der, birkaç ay evvel sorulunca… Bu ne yoldur bilinmez… Eylem bir türlü kapıda görünmez… Süt paraları zamanında ödenmez… Tarım Bakanı’nın da ülkenin en büyük hayvancıları arasında olduğu söylenir… “Hükümet kuvvetleri” arpa ya da sap samanı dışarıdan İHALESİZ almak için “sebep oluştuğundan” sevinçlidir. 2 milyon 775 bin Dolarlık “balya” alır… Durumun vahametinden dolayı “arpa ihalesi” için 6 gün süre verilir… Veteriner camiası LSD Hastalığının ülkeye hangi yolla geldiğini aramaya koyulur. Ta ki başka İHALESİZ alıma ve bu yolla gelen hastalığa kadar… Çiftçi öyle bir durumda ki, içler acısıdır hali… Mazot desteği mi? Hak getire… Tarım ilaçları kontrol ediliyor mu? Hormon düzeyi nedir? Peki ya zehir kalıntıları için çözüm yolu? Badadezciye, müsteşar eli ile “asgari ücrete” bağlanma teklifi yapılır… Üç gün topluca ağlaşılır… Bu şok atlatılınca hayata devam edilir… Çekilen acılar unutulur… Zeytin Üreticileri ayni durumları yaşar. Devletin tedbir düşüncesi; dış ürünün gelişine tekrar kapı açmaktır. “Emekçi” dedikleri ve üzerine sloganlar üretilen “sömürülen” kesim için, yüce devrimcilerce! marşlar da bestelenir. Gazete başlıklarının üzerine “emeğin en yüce değer” olduğu yazılır… Devrimcilerin! en çok mağdur ettikleri, sömürülmesine çanak tuttukları yine onlardır… Sömürü “diz boyu” ve sömüren “makbul” sayılır… Asgari ücret “sefalet” seviyesindedir… Her “iş cinayetinden” sonra, bakan açıklama yapar; “Yetişemiyoruz!” Daha sayamadığım tüm kesimler mağduriyet içerisindedir. Uyuşturucu, cinayet, tecavüz, dolandırıcılık, hırsızlık almış başını gitmektedir. BEYZADELER hala daha Polis Genel Müdürü’nü atayamamıştır. Ülkede Ombudsman yoktur. Başbakanlık Denetleme Kurulu için boş binaya dünyanın kirası ödenmektedir. Tüm bu saydıklarım arasında “sürekli” SEÇİMLER yapılır… Sonra… Bu sorunlar yine devam eder… Sonra… Diğer seçimler gelir… ESKİLERİ yine “seçeriz” tüm yaşananları unutarak… Sonra… Arif Hasan Tahsin Hoca’nın ölüm yıldönümü gelir yine… Akla düşer dedikleri: “Çirkef yatağı ortasında gülistanlık olmaz.” deyişi hatırlanır… Teşhis yine ona aittir: “Ayni yolları yürüyenler, farklı yerlere varamazlar.”