Hayat; biz kendimize planlar yaparken önümüze sunulandan ibaret değilmiş

Geçen hoşuma giden bir cümle okudum.

“İnanarak yürüdüğüm yolda, kaybolduğumu anladığımda yol kenarındaki çicekleri toplamaya başladım. Kaybolmanın da baharı vardır...”

Bazen birgün içerisinde iki, üç veya dört mevsim yaşarız.

Hayatı yaşarken,

Sen kendi planlarını yaparken,

Aniden fırtınaya tutulursun, aniden bastıran yağmurdan iliklerine kadar ıslanırsın...

Bocalar ve ne yapacağını bilemezsin. Bazen tökezlersin hatta düşersin. Ömür boyu tökezlediğin veya düştüğün yerde kalamayacağına göre, toparlanıp kalkarsın. Daha önceden inanarak yürüdüğün yolda başına gelenler karşısında sen yine hayatında bazen iki, bazen üç, bazen ise dört mevsimi yaşarsın tıpkı daha önceleri yaşadığın gibi...

Kış mevsimini atlattıktan sonra farkedersin ki meğer bu tökezlemenin de bir baharı varmış, yazı vekışı varmış...

Ne zaman böyle bir durumda olduğunu anladığında hiç üzülme, korkma...Herşey gibi bu da geçer...

Doğaldır üzülmen, korkman, bocalaman...Önemli olan yaşamakta olduğun kış ve sonbahar mevsimlerinin kalıcı olmadığını bilmen ve hiç unutmamandır.

Kış mevsimini hatırla, soğukta nasıl da sıcacık mis gibi salep içtiğini, yağan kar tanelerini düşün, etrafın nasıl da bembeyaz olduğunu...

Kardelenleri hatırla, nasıl açtıklarını...

Tökezlemenin de baharı varmış tıpkı kaybolmanın olduğu gibi...

Etrafına bak, isterse duvarlar olsun, isterse karanlık olsun, senin yaşama direncin ve umudun sahip olduğun en değerli hazinendir...

O duvarların arkasında,

O karanlığın ardında,

Seni bekleyenleri hatırla,

Sen onların yaşama nedeni ve baharısın, tıpkı onların da senin yaşama sebebi ve umudu olduğu gibi...Hiç yılma...

Sadece o anları yaşaman gerektiğini,