Bunun yanında her toplumun da bir hikâyesi vardır.
Konu ile ilgisi yok şu anda yazacaklarımın, yine de içimden geçti... Akşamüstlerini severim.
Her akşamüstünü değil, sadece yaz mevsimine doğru gidişte olanları severim…
Aradan iki sene geçti ve yine bahçedeki üzümler ve asmalar arasında duruyorum. En son iki sene önceydi, aynı zamanda ve aynı yerde durduğum...Yüzümde bu sefer gülümseme ile birlikte farklı bir bakış var gözlerimde...Çok özlemişim tarlalardaki bala kokusunu koklamayı...Çok özlemişim kırlangıçların seslerini duymayı...
Klimaların çalışmaya başladığı bu zamanda, ortalık yavaş yavaş ejderhanın ağzından çıkan sıcağa teslim oluyor.
Sevgili Kıbrıs’ım böyledir işte...
Yazın çok sıcak olur, insanlar bu sıcakta gölgeden veya klimalardan medet umarlar.
Hayatlarımızdaki sayfalar…
Hayatımızdaki kesitler...
Her bir kesitin, ayrı bir fotoğrafı…
Nereye gidersen git, eninde sonunda köklerinin ait olduğu toprağa dönmek istersin.
Gurbet hayatı yaşayanlar, genelde gurbeti tatmamış olanlardan farklıdırlar.
Gurbetteyken Kıbrıs’tan yiyecekler gelirdi...Hala daha şimdiki gibi hatırlarım, hepsini açar ve teker teker koklardım.
Onları hazırlayan ellerin, parmakların kokusunu içime çekerdim.
Bu genelde annemin, şu an hayatta olmayan babamın ve ailemin kısacası özlediklerimin kokularıydı..
Seni sevenlerin...
Ve senin de özlediklerinin...
Çok seviyorum be Kıbrıs seni...
Hangi ülkede gittiğiniz bankada sizi tanıyan bir değil bir sürü insan ile karşılar, hal hatır sorar, personelin aradan geçen zamana rağmen nereye ve kime para yatıracağınızı, neyi ödeyeceğinizi unutmadan, yüzlerinden hiç eksilmeyen gülümseme ve sakinlikle sizi sanki sabah sabah komşu kahvesine gelmişsiniz gibi karşılarlar?
Varsın trafikte bazen çok yavaş araba kullanan sürücüler olsun,
Varsın bazen insanlarda teyzemin tabiriyle “ deve yüreği” olsun,
Her ne olursa olsun senden asla kopmayacağız...Seni asla bırakmayacağız...
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.