Bu aralar genç ölümler ile sınanıyoruz. Geçtiğimiz hafta gazeteci Ayşe Aral, yeme içme sektörüne damgasını vuran Mehmet Tuna ve nihayetinde dün acı haber ile sarsıldığımız Hakan Çakmak...
Bu üç insan da kalbine yenik düştü...
Yoruluyoruz, hem de çok...Beden yorgunluğundan bahsetmiyorum...Ruhumuz yoruluyor, üzülüyor, hırpalanıyor...Kalbimiz yoruluyor, acı çekiyor...Ve kalp yorgunluğu başka bir yorgunluğa benzemiyor. Kalp üzüntüsü telafi edilebilecek en zor şeylerden bir tanesi...Bizi hayata bağlayan aramızdaki köprüdür diye düşünüyorum.
Kalp te üzülür...Kırılır, parçalanır, acı çeker, ve sonunda ölür...Hassas, duygulu, merhametli insanlar daha çok etkileniyor travmalardan...
Ve sonunda ilk önce hep onlar pes eder ve göçerler...
Goethe’nin dediği gibi “ Dünya hassas kalpler için cehennemdir”...
Ama Oscar Wilde'ın dediği gibi herkes en çok sevdiğini öldürür...
“Kimi gençken öldürür sevdiğini
Kimileri yaşlı iken öldürür;
Şehvetli ellerle öldürür kimi
Kimi altından ellerle öldürür;
Merhametli kişi bıçak kullanır
Çünkü bıçakla ölen çabuk soğur.
Kimi aşk kısadır, kimi uzundur,
Kimi satar kimi de satın alır;
Kimi gözyaşı döker öldürürken,
Kimi kılı kıpırdamadan öldürür;
Herkes öldürebilir sevdiğini
Ama herkes öldürdü diye ölmez.”
Kimisi ise bunların hiç birini yapmaz...Sadece unutmaya çalışır, umursamamaya çalışır...Ve öldürür sevdiğini...
Ben de diyorum ki kendinize inanmaktan, kendinizi sevmekten asla vazgeçmeyiniz.
Herşey sevmekle başlar...Yine de siz siz olunuz, kimseye gözünüzden yaş akıtacak kadar fazladan değer vermeyiniz...Sizi ancak kendiniz, siz koruyabilirsiniz...
Hassas kalpler için cehennem olan bu dünyada kalbimizi koruyarak yaşayalım...
Yarın Ramazan Bayramı...Bayramınız mübarek olsun. Küskünlerin barıştığı, sevgi ve aşkın kazandığı iyi bir bayram olsun.
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.