İnönü’den (Sinde) Bir Doktor, Bir Şair: HAKKI YÜCEL

Doktor-şair Hakkı Yücel 1952 yılında Mağusa'nın İnönü köyünde doğdu. Kıbrıs'taki lise öğreniminden sonra 1981'de İstanbul Tıp Fakültesi'ni bitirdi ve göz hekimi olarak çalışmaya başladı. İlk şiirlerini lise yıllarında yazdı. Anlamlı çıkışını “74 Kuşağı” olarak tanımlanan genç şairler grubu ile yapmıştır. Şiirlerinin bazılarını Türkiye ve Kıbrıs’ta çeşitli dergi ve gazetelerde yayınlandı. Şiirimizde Kıbrıs'a özgü bir kimlik geliştirme çabası içinde olduğu gözlemlenir. Hüzün, anılar, aşk, göç sıkça işlediği temalardır.   Eserleri: Acı Sürgün, 1986   ŞİİRLERİNDEN ÖRNEKLER: KARŞI KIYININ SESİ acı anlatılmaz demiştin kimi zaman düştür uykulara girer ve çözer kendi halinde akan kutsal bir karanlığın isyanını solur gün doğumunu terli gecelerden   yazılmaz demiştin hiçbir sonsuzda yıldızlar parmaklarıma dokanacak kadar yakınken ışığın bir nur olan rengi çünkü hep büyük bir aynadan görürdük kendi yolumuzun ikinci fenerini   okunmaz demiştin kimi iki yakası birleşmeyen suda yalnızlığın karanlık gölgesi çünkü sözü yoktur ıssızlığın uçuşan dumanında   daha çok şeyler söylemiştin en çok sevgi ve kardeşlik üstüne paylaşmak üstüne mutluluğu ve ekmeği ve aşkın yalan olduğunu o yarin sisli yüzünde   ben en çok buna bozulmuştum   MAKAMSIZ ŞARKILAR (Acı Sürgün, 1986,23. s.) andım ki seni öptüğüm gün -yare-i dil bir ince sızı aman- kök salar gecemde gözlerinde büyürken ayrılık   yârim sana kim durur bardaklar kırılırken ağusunda yüzün ki hüznün hanemde son yazgısıdır elin durur -yalan değil- avcumda   güldüm ki gülüşün bir ırmaktır taşar yalnızlığımın vahasında gözüm dudağın mı kanar ben solarken yangınında   umut yeminimdeki son heceyi çözülen sisidir yüzümün şafakta atılır ilmiği gecenin adalım sana akacak bir damla gözyaşım   yandım ki ecelimdir sana düşen kara gölge sevdalım gelişin gün batımı kimin ölümüdür yazdan son yıldız kayarken gözlerinde   BAĞIŞLA BENİ (Acı Sürgün, 1986,47. s.) bağışla beni tutamadım ak köpüklü martıların eski sevincini erken intiharlar taşıyan pas tutmuş gün batınımda silemedim cellât bakışlarını kara sırlı aynaların sevemedim sevmek ki iki gözün arası kadar yakındı ve usulca sıyrılırdı eteğinden her ürkek ıslanışında eylül taşlarının   bağışla beni ey geçmiş, yalnızlığımın puslu takvimi gelemedim yolum gözlerinin yeşili kadar ıslak ve derindi şimşekleri dağılan bulutlu isyanında geçemedim pusudaydı gençliğimin geçitleri kitaplarım ve acemi şiirlerimin vezni yazamadım bize bizden uzaktı günahlarımız aşkın suya düşürdü gölgesini bağışla beni     KAYNAKÇA Atun, Suna. Kıbrıs Türk Edebiyatı. SAMTAY VAKFI Yayınları:36. Lefkoşa, 2009. Kıbrıs Türk Edebiyatı.KKTC Eğitim Bakanlığı Yayınları. Kasım, 1989. Serdar, Gülgün. Şairlerimiz Şiirlerimiz. Lefkoşa, 2000. Türkiye Dışındaki Türk Edebiyatları Antolojisi. Cilt 9. Kültür Bakanlığı Yayınları, Ankara, 1997.