Kimin Bayramı?

Türkiye’de  Şefkat-Der bir araştırma yapmış. 

TÜİK, Adalet Bakanlığı, İçişleri Bakanlığı, Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı, barolar, Meclis soru önergelerine verilen cevaplar; sivil toplum kuruluşları ile akademisyenlerin araştırmaları ve günlük gazetelere yansıyan olaylardan elde edilen verileri ve istatistikleri rapor haline getirmiş.

Raporda yer alan verilere göre,

Türkiye’de çalıştırılan çocuk sayısı bir milyonu geçmiş.

Sokakta çalıştırılan çocuk sayısı ise 500 bin civarında.

Sokaklarda yaşayan çocuk sayısı 3 bin.

Dilendirilen çocuk sayısı 10 bin.

Bir yıl içerisinde aile içi şiddetten ölen çocuk sayısı 15,

Yine bir yıl içerisinde 20 çocuk intihar etmiş.

59 çocuk işçi de, iş kazasında (!) hayatını kaybetmiş.

Dört buçuk milyonun üstünde çocuk yoksul, yani açlık sınırının altında.

2 bin 550 çocuk uyuşturucu kullanıyor.

Tutuklu ve hükümlü çocuk sayısı 3 bin. 

4 buçuk milyon çocuk okula gidemiyor. 

30 Binin üzerinde çocuğun kaybolduğu geçmiş kayıtlara.

Çocuk gelin sayısı 130 bini geçmiş.

TC Aile Bakanının açıkladığı resmi rakamlara göre, İmam nikâhı yapmak için önce resmi nikâh kıyma şartının kaldırılmasından sonra ,sadece  2015 yılında 31 Bin 337 çocuk evlendirilmiş.

50 bin  çocuk, sex kölesi olarak çalıştırılıyor.

Çocuk pornografisinin en yaygın olduğu ülkelerden biri olan Türkiye’de, taciz ve tecavüze uğrayan, adli mercilere yansıyan çocuk sayısı 70 bin.

Tüm bu veriler, kayıtlara geçenler.

Ya geçmeyenler?

Kaçak çalıştırılanlar?

Cemaatlerde, vakıflarda, aile içinde, tacize, tecavüze uğrayıp korkudan sesini çıkaramayanlar?

Öldürülüp, sessiz sedasız gömülenler?

Kaçırılıp, organları alınanlar?

Onların sayısı kaç?

Bilen var mı?

Doğduktan hemen sonra öldürülenler?

Kıbrıs’taki kürtaj(!) mafyası gibi mafyaların eline düşüp, daha doğmadan, doğmaya az kala hayatı ellerinden alınanlar?

Terörden dolayı, yerinden, yurdundan olup, ölen çocuk sayısı?

Dünya çocukları dahi biliyorken, Türkiye’de kaç çocuk, 23 Nisan’ın bayram olduğundan habersiz?

Tam sayıyı bilmiyoruz belki ama görünen o ki; ülke çocuklarının yarısından fazlası, sokakta yaşıyor, işçilik yapıyor, cinsel tacize, tecavüze uğruyor, aç kalıyor ve okula gidemiyor.

Ülkenin tüm çocuklarının her gününü, bayram yapmakla mükellef olanlar da,

“ 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı”  kutlamalarını yasaklıyor.

Hem de, 23 Nisan sayesinde maaş aldıkları halde.

Oysa ki; çocuklara bayram kutlamalarını yasaklayanlar, aldıkları maaşları, yasaklamaya sebep gösterdikleri olayları ortadan kaldırsınlar diye alıyorlar.

Kaldı ki; yasaklamalarına ne gerek vardı , zaten ülkede bayram kutlayacak çocuk bırakmamışlar.

Ama her şeye rağmen, 23 Nisan, çocuklara, Atalarından armağan ve her çocuğun bayramı.

Umarım bu gün herkes, bir çocuğu sevindirerek, kendisini değerli hissetmesini sağlar.

Hüzünlü ve buruk da olsa, bayram havasında olmasa da, bu gün 23 Nisan ve ben, tüm çocukların bayramını kutluyorum.