İnsanlar bazen kendilerini yeterince ifade edemezler. Susarlar ve konuşmazlar...
“Aynı dili konuşanlar değil, aynı duyguları paylaşanlar anlaşabilir” demiş Mevlana...
Ondandır belki de bazen sessiz kalışlarımız...
Ondandır belki de bazen gülümseyerek gözlerimizle konuşmalarımız...
Ben her düşündüğümü söylemem, her söylediğimi düşünürüm sadece...
Ağzımdan çıkacak olan kelimelerin her birinin ayrı bir değeri ve önemi olduğundan dikkat ederim. Bu yüzden ben de az konuşanlardanım...
Yazımı okuyan değerli okuyucum, sen de öyle isen, az konuşanlar kulübüne hoşgeldin...
Karşımdaki insanı gereksiz yere kırdıktan sonra dünyanın en güzel kelimelerini kullansam ne işe yarar?
“Dilini terbiye etmeden önce yüreğini terbiye et, çünkü söz yürekten gelir, dilden çıkar” yine Mevlana’nın sözleri...
Bilsen ne kadar sevinmişimdir bazen susmalara,
Bilsen ne kadar mutlu olmuşumdur bazen sessizliğe...
Dökülürken katre katre sözler ortalığa, bazen bir anda cenneti, bazen de bir anda cehennemi yaşarız. Bu yüzden mesela konuşmak değil azizim, mesela bazen konuşmadan da hareketlerin ile ne hissettiğini anlatabilmendir, yoksa dil ve yürek her insanda var.
Mesela bir sabah uyandığınızda “bugün yüreğimin sesinden konuşacağım”...dediniz mi hiç?
Nejat İşler’in güzel bir sözü var sevdiğim;
“Mesela sevmek değil, kime sorsam seviyor zaten. Mühim olan güzel sevebilmek...Kırmadan, dökmeden, yormadan, acıtmadan”...
Siz hiç acıtmadan sevebildiniz mi?
Siz hiç dökmeden kırmadan kendinizi ifade edebildiniz?
Siz hiç yormadan ve acıtmadan seni seviyorum diyebildiniz mi?
Bunların hiç birini yapamadıysanız hiçbir şey için geç değildir. Bugün başlayınız...
Mesela konuşmak değil azizim...Mesela konuşmadan da kendini anlatabilmektir...
Güzel bir haftasonu sizler ile olsun...
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.