Liderlik, Derinya ve Lokmacı

Müzakere süreci beni yordu. Ama şu sıralar, garip bir heyecan, bir de temkinli bir iyimserlik içindeyim. Mustafa Akıncı'nın Cumhurbaşkanı seçilmesi sonrasında yaşanan süreç, Eroğlu'nun yarattığı müzakerelerdeki yıkım ve tükeniş ortamı, hatta Talat'ın referandumun gazını arkasına alması ve toplumu “evet”in getirebilecekleri yönünde afyonlaması, sonrasında acı gerçekle yüzleştirmesi “Kıbrıs’ta Barış Engelenemez” nidalarında bile kuşkulara neden oldu. Halkın Akıncı'yı göreve getirmesinde bu başarısızlıklar, umutsuzluk ruh hali ve yeni bir lider arayışı oldukça etkili oldu. Üstelik Akıncı’nın seçilmesinin daha dördüncü ayında, biz olası bir referandumun 6 ay zarfında gerçekleşebileceği ihtimalini konuşuyoruz. Ne acıdır ki, çözüm karşıtları yalan yanlış argümanlar ortaya ararken, bazı çözüm güçleri ise Akıncı'nın liderliğini sorgulatmaya çalışıyor. Üstelik ortaya konulan sözde argümanlar ile çatıştırıcı, sürece zarar veren ifadeler ile henüz 4 ayını bile doldurmayı başarmayan bir müzakere sürecinden şüphe duyulmasına neden olunmaya çalışılıyorlar. Dün, Yenidüzen Gazetesi'nden sevgilim dostum Mert'in yazısını okudum ve 2005 yılında, Hürriyet Gazetesi'nin manşetinde de yayınlanan bir fotoğrafım akılma geldi. O dönem, defalarca ara bölgenin iki tarafında da bulunmuştum. Lokmacı Sınır Kapısı ile ilgili, hükümetteki CTP’nin yanı sıra, Cumhurbaşkanı Talat'ın tükenmişliğini, ellerin kolların nasıl bağlandığını, yine bir türlü bu kapının açılması iradesinin ortaya konulamdığını, hatta köprü yapılmasına izin verilmesini, işin daha da sarpa sarmasını, köprün kaldırılmadını canlı canlı izledik. Sevgili Mert, siyasi liderlikten bahsederken ve Talat’a metiyeler düzerken, o süreç ile şimdiki Derinya Kapısı’nı karşılaştırmaya çalışırken, haksızlık yapıldığını düşündüm ve o eski resimleri de arşivlerden bulup çıkardım. Şimdiki Cumhurbaşkanı’nı eleştirenlere Lokmacı Barikatı'nın tarihçesinde kaçırılan 1-2 noktayı hatırlatma gereği hissettim. Ekteki fotoğraf benim tarafımdan çekildi. Tarih 27 Eylül 2005, yer ise Lokmacı Barikatı. Resimde dönemin Başbakanı Ferdi Sabit Soyer, yani Cumhuriyetçi Türk Partisi'nin Genel Başkanı kuzeydeki barikat noktasından Güney Kıbrıs'ı seyrediyor. Resim güney yakadan çekildi. Hürriyet’te çıkan yine ekteki kupürde ise Toplum Lideri vasfı da olan Cumhurbaşkanı Mehmet Ali Talat'ın da güneyi seyrederkenki resmi var. Tekrarlıyorum yıl 2005 ve barikatın açılması yönünde niyet var... CTP'nin ve Talat’ın siyasi iradesi ve liderliği bile ancak bu kapının açılabilmesi için 3 yılın kaybedilmesinin önüne geçemedi. Kapı, ne acıdır ki, niyetin çok güçlü olmasına karşın, 3 ay değil ancak 3 yıl sonra, Nisan 2008 tarihinde yeniden açılabildi. Barikatın kaldırılması ilk olarak 2005 senesinde Talat tarafından ortaya atıldı. Türk tarafı duvarı 24 Kasım 2005 gecesi yıktırdı. Ardından Rum tarafı da kendi yönetimindeki alanda bulunan barikatları yıktırdı. Yine bu bölgedeki kriz yaratan, nöbet yerine giden askerlerle sivil halkın karşılaşmaması için 2005’te tamamlanan ve masrafın yarısını Türkiye'nin Lefkoşa Büyükelçiliği'nin karşıladığı üst geçit, yaklaşık 1 milyon TL’ye tamamlandı. İşte göz göre göre suni bir kriz yaratan o dönemdeki liderlik vasfı neredeydi? CTP’nin Hükümet liderliğinde, Talat’ın Cumhurbaşkanlığında oluşan bu kriz peki neden 3 yılda aşılabildi? O zaman siyasi liderlik sayesinde bu sorun aşılmışsa, henüz 3’ncü ayda beklentilerin bu kadar yüksek ve yıpratıcı olması haksızlık değil mi sevgili Mert? Kıbrıs’ta çözüme ciddi şekilde ihtiyacımız olan ve çözümle birlikte Kıbrıs Türk Liderliği’ne destek vermemiz gereken bir süreçteyiz. İyi bir Pazar geçirmeniz temennisi ile...