Sevgili Mustafa Alkan Genç TV’de hazırlayıp sunduğu programında soruyor: “Neden ihaleye çıkmadınız?”
KKTC Başbakan Yardımcısı ve Maliye Bakanı Serdar Denktaş cevap veriyor.
“Mercedes almaya karar verdiğimiz için diğer firmaları uğraştırmak istemedik”
Sevgili Mustafa bir daha soruyor: “Buna kimler karar verdi?”
Başbakan Yardımcısı ve Maliye Bakanı Serdar Denktaş cevap veriyor.
“Buna ben karar vedim, zira Mercedes otomobiller dayanıklıdır.”
Gördüğünüz gibi devlet ciddiyeti bu düzeyde.
Yani ne denilebilir.
Adam Başbakan Yardımcısı üstelik Maliye Bakanı.
Çiftlik yöneticisi gibi.
Devlete 18 adet ihalesiz otomobil alıyor.
Markasını da kendisi belirliyor.
İhaleye çıkmaya gerek duymadığını söylüyor.
Böyle bir şey olabilir mi?
Evet bu coğrafya da olur.
Şaşırmıyoruz.
Bunları olağan görüyoruz artık ki en üzücü yanı da bu konunun.
Ben karar veririm, ben istediğimi alırım diyor Başbakan Yardımcısı ve Maliye Bakanı.
İyi güzel.
Peki ne alıyorsunuz? Kime alıyorsunuz? Kimin parası ile alıyorsunuz?
Lüks makam otomobillerini, devlete alıyorsunuz ve parasını millet ödüyor.
Böyle bir genişliği olabilir mi bir devlet erkinin?
Demokrasilerin az biraz olduğu ülkelerde bile böyle bir şey olamaz.
Oralarda bile kimse devletin gücünü babasından getirmiş gibi kullanamaz.
İhaleye lüzüm görmemiş, Mercedes markasını kendi seçmiş falan filan.
Sanki da şahsına münhasır bu otomobiller Serdar Bey’in.
Yaptım oldu, seçtim oldu, aldım oldu.
Var mı böyle bir yağma?
Hangi devlet düzeninde görebilirsiniz böylesi bir ciddiyetsizliği?
Hiç birisinde göremezsiniz.
Böylesi bir uygulama ancak kabile düzeni ile idare edilen topluluklarda olur.
Kaldı ki halk hiç bir siyasi kimliğe oy verirken, devletin malını, parasını istediğiniz gibi keyfinize kullanın demez.
Ama görüyoruz ki Sayın Denktaş, kendisine ve partisine oy vererek bu makamlar da bir şekilde bulunmasını sağlayan irade, sanki aynı zamanda ona devletin imkanlarını keyfine göre kullanabilirsin yetkisini de beraber vermiş gibi davranıyor.
Tabi bütün bu olağan dışı aymazlıklara devlet otoritesi kayıtsız kalıyor.
Başta muhalefet olmak üzere sivil toplum kuruluşları ve siyasi çevreler çoğunluk olarak bu duruma sessiz kalmayı veyahut yeterince ses vermemeyi tercih ediyor.
Şimdi deyin bakalım, böyle sistemsiz, yasaların kişilere özel yorumlandığı bir toprak parçasına en fazla kimlerin ihtiyacı olur?
Kimler bu çarpık düzenden nemalanır?
Çoluk çocuklarına, eş dost ve akrabalarına istikbal yaratır?
İşte onlardır bu düzenin değişmemesini isteyenler.
Bu hukuksuzluğun içerisinde kurdukları düzeni kaybetmek istemeyenler.
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.