İnsanları göçe zorlayan; Doğduğu topraklardan uzaklaştıran, Vatanından ayrı düşüren nedenlerden biri SAVAŞTIR. İşsizlik diğer bir nedendir. Açlık yani… 1930’lu yıllardan sonra, İkinci Dünya Savaşı öncesi ve sonrası; Binlerce Kıbrıslı Türk daha iyi yaşam için İngiliz Askeri olarak savaşa katıldı veya İngiltere’ye göç etti. Dünyanın dört bir yanına dağıldık. Kimimiz zengin olduk, İngiliz olduk, Kimimiz zengin olduk, Kıbrıslı Türk kaldık, Kimimiz o ülkelerin batakhanelerinde, Hapishanelerinde, Kumarhanelerinde battık, kaybolduk. Yabancı ülkelerde ölenlerimiz unutuldu, gitti… *** Bazıları döndüler… Özlenen, hasretine türküler yakılan vatana döndüler de; Baba ocağında, Her şeyin ne kadar eskisi gibi olmadığını, O sevecen, şakacı, kırmadan iğneleyen, Eleştirirken bile; seven, okşayan, güldüren, Sümük çekmeden, hıçkırmadan, gizli gizli ağlayan, Acı çektiğini etrafına hissettirmeyen, Horlanmışlığını asalet unvanı gibi taşıyan, İnsanlardan eser kalmadığını; Kalanların ise, Bana neci, Si… meci, Çıkarcı, Kırıcı, inatçı, Tatminsiz olduklarını görünce; Vatanın batakhanesinde kaybolmaktansa; Elin çirkefhanesinde ölmenin daha az yaralayıcı olacağını, Ve birçoğu dönmemek üzere gittiler… *** Arkalarından batan güneş, Bir daha doğudan doğmadı… Kıbrıslı Türkler; Bu ülkenin aborjinleri; Sizlerle ilgili belgeseli kimler yapsın?