İşte paylaşım;
YAŞANMIŞ AŞI HİKAYELERİ (12)
Güler yüzlü bir hanımefendi yanıma gelip nazik bir sesle “ Doktor Bey ! Sizi bölmek istemem ama arabamızda iki engelli vatandaşımız var. Onları kayıt ettirsem aşılarını arabada yaptırma olanağınız var mı?” diye sordu.
Kendisi Girne Belediyesinin sosyal işler biriminde çalışıyormuş. Kendilerinden yardım isteyen iki engelli vatandaşı alıp aşılanmak için ÖZYALÇIN AŞI MERKEZİNE getirmiş.
Cevap olarak “Hemen” dedik. Hemşire arkadaşlar da derhal hareketlenip araba içinde bekleyen iki engelli yaşlı vatandaşımızı seri olarak aşıladı.
Engelli vatandaşlar çok duygulandılar. Meğer aşı olmak için çok çırpınmışlar. Son bir çare olarak da belediyeyi aramışlar. Bu aramadan çok kısa bir zaman sonra aranıp aşıya götürülmeleri ve kolayca aşılanmaları belli ki duygulanmalarına sebep olmuştu. Gözleri dolu dolu teşekkür etmeleri bizleri de hislendirdi.
Onlar gitti, yaklaşık on beş dakika sonra başka bir bey geldi. Arabasında bacağı ampüte kardeşinin olduğunu, aşılamayı araç içinde yapıp yapamayacağımızı sordu. Tabii ki yapardık. Hemen kaydı yapıldı. Araba sol direksiyon olduğu için 1-2 dk trafiği durdurduk. Hemşire arkadaşımız aşılamayı güvenli bir şekilde yaptı. Hareket edip giderken o mutlu biz mutluyduk.
Son olarak kapatmaya yakın bir yaşlı ve hareket kısıtlılığı olan annemize aynı şekilde aşı tatbik ettik.
Mutluyduk ancak bir yandan da düşünmemek mümkün değildi. Yani yaşlı, engelli insanlar bir yolunu bulup aşı olmaya gelebiliyorken, bazılarının kafalarındaki engeli aşamayıp hâlâ saklanmalarını anlamak benim için mümkün değildi…
Not : Bu gün personelimizin yemek ihtiyacını karşılayan , stratejik ortağımız Metin Erduran kardeşimize teşekkür ediyorum.