Anayasa değişikliğinin gündeme geldiği bu günlerde, zaman zaman çok fazla bilgimiz olmadığını düşünüyorum. Anayasa değişikliğinde 1-2 maddenin çok popüler olmasına karşın, değişiklik yapılması diğer muhtemel konular ve yerel seçimler ile birlikte götürebilirsek, referanduma neyi oylayacağız orası hala tartışılıyor. Dün gece, Kanal Sim’de çok uzun zamandan sonra beni heyecanlandıran bir program ile buluştum. 1985 yılına ait, gayet temiz bir görüntü izleyicilere sunuldu. Sevgili Sami Özuslu’yu ve ekibini tebrik etmem gerek. Çok başarılı bir çalışma, en doğru zamanda yayındaydı. Biz bugün bile hemen hemen ayni şeyleri tartışıyoruz. Üstelik 1985 yılında, Anayasaya göre bazı konulara en sert tepkiyi gösterenler, aradan geçen 29 yılda ayni uslüp, ayni duruşla ayni tepkileri göstermeye devam ediyor. Dün gece bu görüntüleri seyrederken Meclis TV’mizi düşündüm. Güvenlik kameraları ile çamur gibi görüntüler bizlere ulaştırılıyor. HD görüntülerin, üç boyutlu dijital yayınların sunulduğu bir zamanda, kameramansız, kalitesiz yayınlar uydu üzerinden tüm dünyaya ulaştırılmaya devam ediyor. Sim, BRTK arşivlerinden sağlanan bu görüntüyü yayınlarken, o dönemin bazı kayıtlarının bile, bugünün Meclis TV’sinden daha iyi olması kabul edilemez. Bu görüntü yakın zamanda BRT’de yayınlandı mı bilmiyorum ama beni heyecanlandıran Sim oldu belirtmeliyim. Raif Denktaş, Naci Talat ve İsmet Kotak’da söz aldı o tartışma programında. Seyrederken vay be ne kadar uzun zaman geçmiş diye düşündüm. Dile kolay yaklaşık 30 yıl önceye geri döndüm. O tarihlerde Anayasa’nın ne olduğunu bile bilmeyen bir çocukken, kimler geldi kimler geçti, kimler göçtü düşüncesini yaşadım. Bu görüntüde Raif Denktaş yalnızca 34 yaşındaydı. Raif benden bile gençti. Hatta sanıyorum arşivlere takılan son görüntüsü ile kayıtlara girdi. Naci Talat ise yalnızca 40 yaşındaydı. Onu hayal ederken hep çok daha yaşlı düşünmüştüm. İrsen Küçük ise simsiyah saçları, yine ayni ses tonu çok daha akıcı, çok daha kendine güvenen hitabeti ile dikkat çekiyordu. Programı seyrederken birçok siyasinin ismini bile hatırlamakta güçlük çektim. Hatta bilmediğim siyasiler, duymadığım siyasi partilerde vardı. Bu program beni heyecanlandırdı demiştim. O heyecan yerini endişeye bıraktı. Yaşlanıyoruz, ölümler daha fazla acı veriyor. Şimdi geçmişi düşünürken özellikle genç ölenleri ve yitirdiklerimize daha da üzülüyorum.