Başbakan Ömer Kalyoncu Ankara’da bakanlarımıza yapılan muamele hoş değildi dedi ve ekledi. Bakanlarımızın karşısına muhatap müsteşar yardımcılarını oturttular. Haksız mı başbakan? Değil elbet. Lakin bu anlayış da dün başlamadı Ankara’da. Cumhurbaşkanlarını vali yardımcıları, başbakanları müsteşar, yardımcıları, bakanları özel kalem müdürleri yıllardır karşılıyorlar Türkiye’nin hava limanlarında. Kimsenin de gıkı çıkmıyordu bugüne kadar. Üstelik iyi ağırlandıklarını, son derece verimli temaslar yaptıklarını söyleyip durdular yıllarca. İşte en son örneği Meclis Başkanı Sibel Siber ile geldi. Meclis Divan Kurulunun Ankara’ya yaptığı parlamentolar arası ilişkileri geliştirmek maksatlı gezide itibar gördüklerini anlatıyor Sayın Siber. Bu itibarın nasıl bir itibar olduğunu bilmiyorum. Ya da Sayın Siber’in neleri itibar olarak addettiğini. Ama belli ki meclis başkanımız ve beraberindeki heyet Ankara’dan oldukça mutlu ayrılmış. Bugün ise Sayın Başbakan Kalyoncu Ankara’da bankaların maruz kaldığı muameleden söz ederek, karşılarına müsteşar yardımcıları oturtuldu muhatap olarak diyor. Ve bunu hoş karşılamadığına da vurgu yapıyor. Sayın Başbakanı öncelikle kutluyorum. Çünkü bunu dillendirebilmek bile çok önemli. Sineğe çekmedi Sayın Başbakan bakanlarının Ankara’da gördüğü muamaeleyi. Bunun düzeltilmesi gerektiğini söyledi. Bu bir tepki aslında. Yıllardır yapılan yanlışın bir serzenişi. Düzeltilmesi elzem olan bir uygulama. Bir anlayışın doğru bir zemine taşınması. Devlet adabının uygulanabilirliği. Lakin Sayın Başbakan bu serzenişini diplomasiye taşımalı. Dışişleri Bakanını devreye sokmalı. Türkiye Cumhuriyetinin Lefkoşa Büyükelçiliğinden konu uygulama ile ilgili izahat istenmeli vs. Ha bunları yapabiliyor musunuz? Yoksa bir iki serzenişte bulunduktan sonra Ankara’da sizleri yine müsteşar yardımcıları ile muhatap etmelerini bir lütuf olarak görmeye devam mı edeceksiniz?