Kafamda bir sürü konu.
Hepsi de ekonomik.
23 Nisan ve bayram. Kıbrıs Türk'ü için çok önemlidir her iki bayram da . 1974 savaşından sonra en büyük kayıbı 2023 Şubat'ının 6 . Gecesi yaşadı Kıbrıs Türk'ü.
Yüzler düzelse de kalpler hala acı . Ramazan geldimi bayram kaçınılmazdır. Gel de küçücük çocuğuna de bayram yok babam. Anlat 6 Şubat'ı. Kimseyi yargılayamazsın. Acı içte ama hayat devam ediyor. Bayram bitmeden o meleklerin yıllarca oynadığı folklörü, yaptığı dansları getirerek gözümün önüne kendi evlatlarımın 23 Nisan bayramını kutluyoruz. Bu nasıl bir dünya . Her okul her yürek melekleri anma töreni düzenlemiş gibi. Ne güzel insansın be Kıbrıslı.
Bu gün güzel bir tatilin ardından ilk iş günü. Asgari ücret o ailelere yetmez oldu. Stg kuru , ay başı maaş alır almaz gelecek olan taksit, o da dövize endeksli. Çıldırmamak içten değil. Neden bu halk kum tanesi gibi kazanırken bol kepçe lokantası çorbası gibi geri veriyor. Yokmu bir ahlaklı insan bunu düzeltsin. 100 yıl geçti yokmu bir deli yürek o büyük liderden sonra .
Mayıs ayı geldi. Türkiye ciddi bir virajda. Sonuç her ne olursa . Ne yazıkki o virajın dönülme şekli dönüyor bize virajlı yolları getiriyor. Allaha kaldık mı. Sanırım evet. Elimizde değil ama bizim kaderimiz de belirleniyor. Neden ?
Son günlerde duymaya başlıyorum. Bizizm de seçimimiz olacak. Adaylar başlıyor filizlenmeye . Ne büyük bir çark bu. Çarkın içindeki hız ve sayılı kişiler dans ediyor. Dışarda binlerce insan bu dansın rüzgarı ile savruluyor.
Kişiler kendi rüzgar yaratamıyorsa başkalarının rüzgarı ile üşür.