Kadına yönelik şiddet vakaları hayatın doğal bir parçası haline getirilmeye çalışılırken, durdurmak için sağlam bir adım atılmazken şiddet çeperi giderek genişliyor. Eğitim, meslek, yaş, şehir, köy, kır tanımıyor. Üçer, beşer toprağa düşerken kadınlar, ülke büyük bir kadın mezarlığına dönerken, tüm şikayetleri, duyurmaya çalıştıkları sesleri peş peşe boğulurken, adım attıkları her yerde, işte, sokakta, mahallede, mitingde, toplantıda hep bir ‘Nerede bu ülkenin yarısı, kadınlar nerede?’ derken yorgun düşe düşe yürümeye çalışıyorlar.
Ekranda habere konu olan kadın, konuşanlar hep erkek. Gazetelerin magazin ve 3’üncü sayfalarında hep kadın, görüş veren silme erkek. Kocaman salonda lacivert hükümranlığının ortasında üç beş kadın.
Geçmişte sıkça ‘töre saikiyle’ işlenen cinayetler ‘bitti’, yerine hep ‘aşırı sevgi’ cinayetleri geldi.
LİSE DÜZEYİNDE ŞİDDET
Gelen son haberlerden biri Kayseri’dendi. 15 yaşında bir kız çocuğu, yaşıtı bir çocuk tarafından bıçaklanarak ağır yaralanmıştı. Bıçaklayan gencin babası polis olduğu için tutuklanmadığı gerekçesiyle sosyal medyada ‘#içinadalet’ hastagiyle kampanya başlatılmıştı.
Olaya yakından bakayım dedim ama, ne kadar yakından bakabiliriz ki? Bu saldırıda suçsuz olan var mı? TV dizisinin senaryo yazarından, demeç veren siyasiye herkes değil mi?
SOSYAL MEDYADA KAMPANYA
Kayseri’nin Melikgazi ilçesinde 15 yaşındaki lise öğrencisi Germin Mezarlığı’nda boynundan bıçaklanmış halde ağır yaralı olarak hastaneye kaldırıldı. Ardından, Erciyes Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi yoğun bakım servisinde tedaviye alındı. Zanlı olan yaşıtı kendisine de zarar verdiği için, o da hastaneye kaldırıldı.
Sosyal medyadaki tepki, zanlının hafif şekilde yaralı olduğu, babasının emniyette görev yaptığı bu nedenle gözaltına alınıp tutuklanmadığı yönündeydi.
Olayın ayrıntısı öğrenmek için GO’nun ağabeyi Serkan O.’yu aradım. O da anlattı:
Zanlı çocuk, kardeşimin okuduğu liseden arkadaşı. Bir süre konuşmuşlar sonra kardeşim onu görmek istemiyor. Bu arada ulaşım sorunu nedeniyle, kardeşim bir başka okula nakil oldu. 7 Şubat’ta nakil oldu. Bir hafta sonra 14 Şubat’ta çocuk da aynı okula naklini aldırıyor. Bu arada sürekli baskı yapıyor. Kızımız ‘Yakamı bırak’ dese de saplantılı bir biçimde peşinde. Olay günü son kez görüşelim diye çağırıyor kardeşimi. Bu mezarlık okulun hemen yakınında. Kardeşim çekindiği için yanında bir arkadaşı ile gidiyor. Arkadaşı da onu uzaktan kontrol ediyor.