Çok değil , bir yıl önce babamla oturup rakı içiyorduk. Pandemi vardı, onlar korunsun diye bizler evlat olarak onları korumaya çalışıyorduk. Aman markete gitme baba, berberi boşver. Ben yıllardan beridir kendi saçımı kestiğim makine ve makasım ile kendi ellerimle kestim saçlarını. Korumaya çalıştık anamızı babamızı. 2020 nin son günlerinde babamda bir takım sağlık problemleri, Türkiyede umudu bulduk ameliyat olduk iyleştik. 30 Nisan sanırım bizim için hayatımızın en acı günüdür. Babam henüz nedenini bilmediğimiz ama kalp krizi ya da emboli atması sonucu hayata gözlerini yumdu. Acildeki iyi bir doktor babam için emboli ve kalp krizi riski varmı diye tahlil istedi kalp krizi tehdidi izlendi değerler yüksekti, emboli için alınan çevap “kit yok” oldu. Bu da bizim tükenişimiz oldu. Bütün bunları göre göre, ismini ve görevini ona karşı başlattığımız hukuk mücadelesi nedeni ile vermek istemediğim bir doktor bize göre sonumuzu hazırladı.
Babamın acısı dinmek bilmedi...
Henüz 3-4 ay sonra annem 3. aşısını yapıldığı gün covite yakalandı. 15-20 gün ona birşey olmasın diye çok dualar ettik. Şükürler olsun ki annem iyleşti. Annem Pandemi hastahanesine yattı ve çıktı. Şimdi onu yine çocuklarımızı korur gibi korumaya çalışırken covit benim kapımı çaldı.
7 gün boyunca kendimi iyi hissetmememe rağmen yaptığım tüm testler negatif sonuç verdi. Bu çok ilginç. İşine sonsuz saygı duyduğum bir dostum bir abim var. Dr. Erden Aşardağ. Babamın hastalandığı ilk günden beridir başım her sıkıştığında ona danıştığım, kendi alanı olsun ya da olmasın öngörü ve tavsiyelerine sonsuz güven duyduğum çok güzel bir insan. Babamın sürecinde de annemin sürecinde de öncek seferlerde olduğu gibi hep bir telefon kadar yakın durdu. Yine bu süreçte de Erden beye danışarak negatif sonucuna bakmaksızın yapılması gerekenleri yaptık. Tahliller, röntgenler tomogrfiler çektik. En sonunda yaptığımız tomografi ile bulgular covit ile örtüşüyordu. Yine onun aracılığı ile pandemi hastahanesi doktorlarına ulaşıldı.
Yaklaşık 1 haftalık hastalık sürecini evimde izole olarak ve sadece eşim ile çocuklarıma bulaştırarak geçirdik. Şu yazıları yazmaya başladığım anda 48 saatlik bir pandemi hastahanesi deneyimim geçmiş bile. Kapısından girdiğim andan itibaren güvenliğinden , temizlikçisine, hemşiresinden , doktoruna ne kadar rahatlar delimi bu insanlar dedim. Hastalığımın büyük kısmını evde atlatan ben burda onların da desteği ile erken toparladım. Tüm gün boyunca koridorda birbirleri aralarındaki diyaloğu duyuyor ve takip ediyorum. İşlerini severek yapıyorlar. Tedbirlerini alarak her hasta ile tek tek ilgileniyorlar. Ailelerin dışardan getirdikleri günde 3 kere onlar aracılığı ile iletiliyor. Yaklaşımlarını gördükçe büyük bilmecenin çoğu kalkıyor ortadan. Hepsi tek tip. Hangisi doktor hangisi hemşire hangisi temizlikçi ayırt edemiyor insan. İsimleri de yazmıyor bir yerlerinde . Özellikle gözlerine bakıyorum. Hepsinin gözleri çok güzel bakıyor. İşlerinden emin ve işlerini seviyorlar.
Ekonomi köşesinde sağlık. Evet aklınıza gelen her şeyin iyi olduğunda bu emeklerin karşılığını ödemeliyiz. Eğitim de ekonomide , tarım da hayvancılıkta bu kahramanların emekleri ile burda. Bundan sonra da Ekonomi konuşabileceksek onların sayesinde olacak.Bu bahsettiklerim bizim insanımız. Bu toprakalrın çocukları. Hani Kıbrıslılar tembeldir diyenlere sesleniyorum, konuşabiliyorsanız bu emekçiler sayesindesiniz. Emeklerinize sağlık kahraman yürekli kardeşlerimiz.
Hepinizi ayakta alkışlıyorum.
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.