“ Ümidin ve akar suyun düşmanları…”

Dün yağmur ve fırtınanın bir gelip, bir gittiği saatlerde… Ak denizin üzerinde beliren gökkuşağına bakarken dalıp gitmişim… Bir tarafta güneş açmış, bir tarafta yağmur hafiften yağıyor! Ve gökyüzünde bir damla suyun neden olduğu renk cümbüşü… “ Gökkuşağına bakamam, sinir olurum, içimdeki öfke kabarır!” diyen birini duydunuz mu hiç? Ben de duymadım… Herkes genelde sevinerek bakar gökkuşağına… Renklerini ayırmaya çalıştım… Mor, kırmızı, yeşil, turuncu, mavi… Ne kadar dinginlik ve huzur verici, değil mi? *** Nereden aklıma takıldı birden bire… Libya’da, sahra çölünde, bir batılı şirket petrol ararken, öyle büyük bir su kaynağı buldu ki… Yüz yıllar boyu tüm Afrika’nın çöllerini yeşil bir vahaya çevirebilirdi… Ve “yapay nehir projesi” Libya lideri Muammer Kaddafi tarafından hayata geçirilmeye başlanmıştı… Proje ilerliyordu! Binlercekuyu, kazılmaya başlanmıştı… Kaddafi’ye göre, yapay nehir projesi, dünyanın sekizinci harikası olacaktı… ***   Kaddafi, diktatör müydü? Petrolden ve gazdan kazandığı parayı halkı için harcayan… Elektrik ve akaryakıtın bedava olduğu bir ülke düşünün… Tüm sağlık servisleri bedava… Eğitim tümden parasız… Kaddafi, sosyalist miydi? Bir OlofPalme miydi Kaddafi? 1974 Kıbrıs harekatında, Türkiye’yi destekleyen tek lider kimdi? Hatırlayınız… Türkiye’de jet uçakları için yakıt üreten yabancı firma, harekattan birkaç gün önce fabrikasını bakıma aldı… Türk uçakları yakıtsız kaldı… Kıbrıs’taki savaşı kaybedebilirdi Türkiye! Ve Kaddafi imdadına yetişti… *** Otuz binden fazla Türk işçisinin çalıştığı Libya… Dünyanın sekizinci harikası olabilecek, çölde en büyük sulama projesinin yapımında çalışan Türk inşaat şirketleri… “ NATO’nu Libya’da ne işi var?” diyen Tayyip Bey’in “U” dönüşü… Ve diğer NATO ülkeleriyle birlikte Libya’yı bombalaması… Dünyanın sekizinci harikası, yapay nehir çöle gömüldü… Emperyalist ABD, taşeronları Fransa ve İtalya çöle hayat verecek su kuyularını bombaladı! Sosyalist Kaddafi linç edildi! Hayalleri sahra çölünde kum fırtınasında kayboldu… Büyük Usta Nazım Hikmet, “düşmanı” tarif etmişti bundan yıllar önce… “ Onlar ümidin düşmanıdır sevgilim, AKAR SUYUN, meyve çağında ağacın, Serpilip gelişen hayatın düşmanı, Çünkü ölüm vurdu damgasını alınlarına…”